કુંજ કુંજ ગલી ગલી ભટકું
માધવ, હું તો ફૂલ ફૂલ કળી કળી અટકું
વાદળીના રંગમાં મેં માંડી જ્યાં મીટ
એ તો વરસી ત્યાં સાવ પાણી પાણી,
પાલવ સંકોરી જરા ચાલું, ત્યાં
વેળાની વેળુ તણા વ્હેણે મને તાણી;
તારા સંગાથ વિના ઘૂંટાતા જિંદગીના
એકેએક શ્વાસને હું ખટકું.
હૈયાની આરતથી તું ક્યાં અજાણ?
હવે હોઠ થકી નીકળે ન સૂર,
ઓરા આવો વેદનાના ભડકા,
આજ મારો સાંવરિયો સરી રહ્યો દૂર;
વાટમાં શું ખાલી ખોડાઈ રહો નેણ
એક આખરનું ઢાળી લિયો મટકું.
– હરીન્દ્ર દવે
Your Content Goes Here