પરમ પુરુષને પ્રણામ!
આ કોણ આહીં?
છાનું માનું, એકાંતને ખૂણે,
કોણ અરે! આ વ્યાકુલ પ્રાણે રોઈ રહ્યું છે?
*
નયનોનાં ના,
અંતરનાં ના,
ભીતરનાં ના,
આત્માના મબલખ આંસુ કોઈ ખાઈ રહ્યું છે?
*
એ શા માટે?
કોને કાજે? એ શું યાચે?
*
ના, ના, ના, ના:
એ યાચે ના નિજને માટે,
એ યાચે છે પરને કાજે;
એ ઝૂરે છે પરને સાટે:
*
એ પાગલશો, લઘરો વઘરો
એ કોણ પુરુષ છે? પાગલ છે
ના, ના, ના, ના:
કો એ માનવ છે ઊર્ધ્વતણો,
ના, પાગલ છે: સૌથી આગળ છે: ખૂબ આગળ છે:
*
એ જગને જોતો ને રોતો,
જગનાં દુરિતોને, દુઃખોને,
નિજની પાંપણના પાણીથી, જાયે ધોતો, જાયે રોતો:
*
નિજને ભાવ સમાધિમાં, વારે વારે ખોઈ દેતો:
એ પાગલ ના! એ પાગલ ના!
એ પરમ પુરુષ છે: પરમહંસ છે:
જગજનનીનો એ જાયો છે:
ભૂતળપર આહીં આયો છે:
શ્રીરામકૃષ્ણ કહેવાયો છે:
પરમસિંધુના પરમ જલે એ ન્હાયો છે:
*
એ બિંદુથી ઝરણું થઈને,
એક ઝરણ થકી સરિતા થઈને;
એ સાગર સંગ સમાયો છે!
સૃષ્ટિ સમસ્ત જનમાં, મનમાં
સર્વ ધર્મના સાક્ષાત્કારે છાયો છે!
*
એ પરમ પુરુષ શ્રીરામકૃષ્ણના
ચરણ પદ્મને વંદુ છું: આનંદું છું!
(ને પેઠમ એની) હું પણ ક્યારે-ક્યારે,
મૂગા એકાંત વિષે કૈં ક્રંદું છું!
– રતુભાઈ દેસાઈ
Your Content Goes Here
