The Buddhists or the Jains do not depend upon God; but the whole force of their religion is directed to the great central truth in every religion, to evolve a God out of man. They have not seen the Father, but they have seen the Son. And he that hath seen the Son hath seen the Father also. (Complete Works of Swami Vivekananda, Vol. 1, Pg. 19)

બૌદ્ધ કે જૈન ઈશ્વર પર આધાર રાખતા નથી; પણ એમના ધર્મની સર્વશક્તિ દરેક ધર્મના મહાન મધ્યવર્તી સત્યને પામવામાં પ્રેરાઈ હોય છે. આ મહાન મધ્યવર્તી સત્ય એટલે માનવમાંથી પરમાત્મ સ્વરૂપની ઉત્ક્રાંતિ. તેઓએ પિતાને (ઈશ્વરને) જોયા નથી પણ પુત્રને (અવતારને) જોયા છે; અને જેમણે પુત્રને જોયા છે તેમણે પિતાને પણ જોયા છે. (સ્વામી વિવેકાનંદ ગ્રંથમાળા, Vol. 1, Pg. 20)

… बौद्ध तथा जैन ईश्वर पर निर्भर नहीं रहते, तथापि उनके धर्म की पूरी शक्ति प्रत्येक धर्म के महान् केन्द्रीय सत्य—मनुष्य में ईश्वरत्व के विकास की ओर उन्मुख है। उन्होंने पिता को भले न देखा हो, पर पुत्र को अवश्य देखा है। और जिसने पुत्र को देख लिया, उसने पिता को भी देख लिया। (विवेकानन्द साहित्य, Vol. 1, Pg. 20)

বৌদ্ধ ও জৈনেরা ঈশ্বরের উপর নির্ভর করেন না বটে, কিন্তু সকল ধর্মের সেই মহান্ কেন্দ্রীয় তত্ত্ব—মানুষের ভিতর দেবত্ব বিকশিত করার দিকেই তাঁহাদের ধর্মের সকল শক্তি নিয়োজিত হয়। তাঁহারা ‘জগৎপিতা’-কে দেখেন নাই, কিন্তু তাঁহার পুত্রকে (আদর্শ মানবকে) দেখিয়াছেন, এবং যে পুত্রকে দেখিয়াছে, সে পিতাকেও দেখিয়াছে। (স্বামী বিবেকানন্দের বাণী ও রচনা, Vol. 1, Pg. 21)

బౌద్దులు గానీ, జైనులు గానీ భగవత్తత్వంపై ఆధారపడకున్నా వారి మత సారమంతా మానవుని దివ్యునిగా – భగవంతునిగా – పరిణమింప చేయాలనే అన్ని మతాల సారాన్ని ప్రతిబింబిస్తున్నది. ‘పరమపిత’ను (పరమేశ్వరుని) వారు దర్శింపకున్నా, ‘పరమ పుత్రుని’ (అవతారాన్ని) దర్శించి ఉన్నారు. పరమ పుత్రుని దర్శించినవాడు పరమపితను దర్శించినట్లే అవుతుంది. (లేవండి మేల్కోనండి, Vol. 1, Pg. 56)