Happiness, we see, is what everyone is seeking for, but the majority seek it in things which are evanescent and not real. No happiness was ever found in the senses. There never was a person who found happiness in the senses or in the enjoyment of the senses. Happiness is only found in the Spirit. Therefore the highest utility for mankind is to find this happiness in the Spirit. (Complete Works of Swami Vivekananda, v. 2 pg. 83)

हम देखते हैं, सब लोग सुख की खोज करते हैं; पर अधिकतर लोग नश्वर, मिथ्या वस्तुओं में उसको ढूँढते फिरते हैं। इन्द्रियों में कभी किसीको सुख नहीं मिलता। सुख तो केवल आत्मा में मिलता है। अतएव आत्मा में इस सुख की प्राप्ति ही मनुष्य का सबसे ब’डा प्रयोजन है।

આપણે જોઈએ છીએ કે બધા માણસો સુખ શોધતા હોય છે; પણ એ પૈકી ઘણા તો જે બાબતો ક્ષણભંગુર હોઈ સાચી નથી તેમાં તેને શોધે છે. ઇન્દ્રિયોમાંથી કદી પણ કશું જ સુખ મળ્યું નથી. ઇન્દ્રિયોમાં અથવા ઇન્દ્રિયોના ઉપભોગમાં કોઈ માણસ કદી સુખ પામી શક્યો નથી. સુખ તો માત્ર આત્મામાં જ મળી શકે. તેથી માનવજાતને માટે સૌથી વધુ ઉપયોગિતા એ છે કે તેણે આત્મામાં સુખ મેળવવાનો પ્રયત્ન કરવો. (સ્વામી વિવેકાનંદ ગ્રંથમાળા ભાગ ૨ પૃ. ૩૧૦)

আমরা দেখিতেছি – সকলেই সুখের অন্বেষণ করে, কিন্তু অধিকাংশ লোক নশ্বর মিথ্যা বস্তুতেই উহা অন্বেষণ করিয়া থাকে। ইন্দ্রিয়ে কেহ কখনও সুখ পায় নাই। সুখ কেবল আত্মাতেই পাওয়া যায়। অতএব এই আত্মাতে সুখলাভ করাই মানুষের সর্বাপেক্ষা প্রয়োজন।