All our mythology may vanish, even our Vedas may depart, and our Sanskrit language may vanish forever, but so long as there will be five Hindus living here, even if only speaking the most vulgar patois, there will be the story of Sita present. (Complete Works of Swami Vivekananda, Vol. 3, Pg. 256)

चाहे हमारे सब पुराण नष्ट हो जायें, यहाँ तक कि हमारे वेद भी लुप्त हो जायें, हमारी संस्कृत भाषा सदा के लिए काल स्रोत में विलुप्त हो जाय, किन्तु मेरी बात ध्यानपूर्वक सुनो, जब तक भारत में अतिशय ग्राम्य भाषा बोलनेवाले पाँच भी हिन्दू रहेंगे, तब तक सीता की कथा विद्यमान रहेगी।

ભલે આપણાં પુરાણો બધાં અલોપ થઈ જાય, આપણા વેદો સુધ્ધાં ભલે અદૃશ્ય થાય અને આપણી સંસ્કૃત ભાષા પણ સદાને માટે ભલે ગાયબ થઈ જાય, પરંતુ જ્યાં સુધી પાંચ પણ હિંદુઓ આ ભૂમિ પર જીવતા હશે, ભલે હલકામાં હલકી બોલી તેઓ બોલતા હશે, ત્યાં સુધી સીતાની કહાણી રહેવાની જ છે. (સ્વામી વિવેકાનંદ ગ્રંથમાળા ભાગ. ૪ પૃ. ૧૪૦)

আমাদের সব পুরাণ নষ্ট হইয়া যাইতে পারে, এমন কি আমাদের বেদ পর্যন্ত লোপ পাইতে পারে, আমাদের সংস্কৃত ভাষা পর্যন্ত চিরদিনের জন্য কালস্রোতে বিলুপ্ত হইতে পারে, কিন্তু অবহিত হইয়া শ্রবণ কর, যতদিন ভারতে অতি অমার্জিত গ্রাম্যভাষাভাষী পাচজন হিন্দুও থাকিবে, ততদিন সীতার উপাখ্যান থাকিবে।

మన పురాణాలన్నీ నశించిపోవచ్చు, మన వేదాలే నీటిలో కలిసిపోవచ్చు. మన సంస్కృతభాషే ఊరు పేరు లేకుండా మాయమై పోవచ్చు. కాని పదిమంది భారతీయులైనా బ్రతికి వుండేంతకాలం నింద్య గ్రామ్య భాషలోనైనా, ఒక్కడైనా మాట్లాడేవాడుండేంతవరకు, ఈ సీతామహాదేవి కథ ప్రస్తావనకు రాకతప్పదు.

ଆମମାନଙ୍କର ସମସ୍ତ ପୁରାଣ ନଷ୍ଟ ହୋଇଯାଇପାରେ, ଏପରିକି ଆମ ବେଦ ମଧ୍ୟ ଲୋପ ପାଇଯାଇପାରେ, ଆମ ସଂସ୍କୃତ ଭାଷା ମଧ୍ୟ ଚିରଦିନ ପାଇଁ କାଳସ୍ରୋତରେ ବିଲୁପ୍ତ ହୋଇଯାଇପାରେ; କିନ୍ତୁ ମୋର ବାକ୍ୟ ଅବହିତ ହୋଇ ଶ୍ରବଣ କର, ଯେତେଦିନ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଭାରତରେ ନିପଟ ଗ୍ରାମ୍ୟଭାଷାଭାଷୀ ପାଞ୍ଚଜଣ ମାତ୍ର ହିନ୍ଦୁ ଥୁବେ, ସେତେଦିନ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ସୀତାଙ୍କ ଉପାଖ୍ୟାନ ରହିଥିବ ।