There have been periods of decay and degradation. I do not attach much importance to them; we all know that. Such periods have been necessary. A mighty tree produces a beautiful ripe fruit. That fruit falls on the ground, it decays and rots, and out of that decay springs the root and the future tree, perhaps mightier than the first one. (Complete Works of Swami Vivekananda, Vol. 3, Pg. 286)

अवश्य ही यहाँ (भारत में) बीच बीच में दुर्दशा और अवनति के युग भी रहे हैं, पर उनको मैं अधिक महत्त्व नहीं देता। हम सभी उसके विषय में जानते हैं। ऐसे युगों का होना आवश्यक था। किसी विशाल वृक्ष से एक सुन्दर पका हुआ फल पैदा हुआ, फल ज़मीन पर गिरा, मुरझाया और सड़ा, इस विनाश से जो अंकुर उगा, सम्भव है वह पहले के वृक्ष से बड़ा हो जाय।

…মাঝে মাঝে এখানে অবনতির যুগ আসিয়াছে। আমি উহা বড় ধর্তব্যের মধ্যে আনি না; আমরা সকলেই সে কথা জানি; ঐ অবনতির প্রয়োজন ছিল। এক প্রকাণ্ড মহীরুহ হইতে সুন্দর সুপক্ব ফল জন্মিল, ফলটি মাটিতে পড়িয়া পচিয়া গেল, তাহা হইতে আবার অঙ্কুর জন্মিয়া হয়তো প্রথম বৃক্ষ অপেক্ষা মহত্তর বৃক্ষের উদ্ভব হইল। (5.140)

మనదేశం, క్షీణతను, హీనతను అనుభవించిన కాలాలున్నాయి. నిజమే. అవి అంత ముఖ్యంగా నేను భావించను. మనకందరికీ ఆ విషయం తెలుసు . అలాంటి సమయాలు తటస్థించడమూ అవసరం! ఒక మహా వృక్షంలో మనోహరమైన పక్వఫలం వుంది. ఆ పండు నేలరాలి చితికి కుల్లి నాశనమవుతుంది. దాని వినాశం నుండే వేరు పాతుకుని, భావికాలపువృక్షం అంకురిస్తోంది. ఈ వృక్షం బహుశా మొదటిదానికంటే మహోన్నతమైంది కావచ్చు! (6.178)

(ભારતમાં) સડા અને અધઃપતનનો કાળ પણ આવી ગયેલ છે. હું એને ઝાઝું મહત્ત્વ આપતો નથી; આપણે બધા એ જાણીએ છીએ. એવા કાળખંડો જરૂરી હતા. એક વિશાળ વૃક્ષ સુંદર પરિપક્વ ફળ ઉત્પન્ન કરે છે; એ ફળ જમીન પર પડે છે, ત્યાં તે કહોવાય છે; સડી જાય છે અને સડામાંથી નવું વૃક્ષ નવાં મૂળ સાથે જન્મે છે. કદાચ પહેલા વૃક્ષ કરતાં એ વધુ મોટું પણ થાય.