In commenting on the Sutra of Patanjali, Ishvarapranidhanadva [ईश्वरप्रणिधानाद्वा], i.e. “Or by the worship of the Supreme Lord”—Bhoja says, “Pranidhana is that sort of Bhakti in which, without seeking results, such as sense-enjoyments etc., all works are dedicated to that Teacher of teachers.” (Complete Works of Swami Vivekananda, v. 3 pg. 35)

पतंजलि के ईश्वरप्रणिधानाद्वा सूत्र की व्याख्या करते हुए भोज कहते हैं, ‘प्रणिधान वह भक्ति है, जिसमें इन्द्रिय-भोग आदि समस्त फलाकांक्षाओं का त्याग कर सारे कर्म उन परम गुरु को समर्पित कर दिये जाते हैं।

પતંજલિના ‘શ્વરપ્રળિયાનાદ્રા’ સૂત્રની વ્યાખ્યામાં ભોજ કહે છે, ‘પ્રણિધાન, એટલે કે પરમાત્માની ઉપાસના, એવી ભક્તિ છે કે જેમાં ઇન્દ્રિય ભોગાદિ ફલાકાંક્ષાઓનો ત્યાગ કરીને બધાં કર્મો પરમ ગુરુ પરમાત્માને સમર્પિત કરી દેવામાં આવે છે.’ (સ્વામી વિવેકાનંદ ગ્રંથમાળા ભાગ. ૩ પૃ. ૬)

পতঞ্জলির ‘ঈশ্বরপ্রণিধানাদ্বা’ সূত্রটির সেইরূপ ভক্তি, যাহাতে সমুদয় ব্যাখ্যায় ভোজ বলেন – ‘প্রণিধান-অর্থে ফলাকাঙ্ক্ষা (যেমন ইন্দ্রিয়ের ভোগাদি) ত্যক্ত হইয়া সমুদয় কর্ম সেই পরম গুরুর উপর সমর্পিত হয়।

“ఈశ్వర ప్రణిధానాద్వా” లేదా ఈశ్వర ప్రణిధానంవల్ల – అనే పాతంజల యోగ సూత్రానికి – వ్యాఖ్యానం చేస్తూ, “ఈశ్వరో వక్ష్యమాణ లక్షణం, తత్ర ప్రణిధానం భక్తివిశేషో విశిష్టముపాసనమ్, సర్వక్రియాణాం తత్రార్పణం విషయ సుఖాదికం ఫలమనిచ్చన్ సర్వాః క్రియాస్తస్మిన్ పరమగురావర్ప యతి తత్ప్రణిధానమ్” విషయ సుఖాదిక ఫలాపేక్షను విడిచి సమస్త కర్మలను పరమ గురువైన ఈశ్వరుడికి అర్పించటమే భక్తివిశేషమైన ప్రణిధానం”” అని భోజదేవుడు వచించాడు.