“Wealth, and even life itself, the sage always holds ready for the service of others. In this world, there being one thing certain, viz. death, it is far better that this body dies in a good cause than in a bad one.” (Complete Works of Swami Vivekananda, Vol. 3, Pg. 83)

“एक साधु पुरुष केवल अपनी सम्पत्ति ही नहीं, वरन्‌ अपने प्राण भी दूसरों की सेवा में उत्सर्ग कर देने के लिए सदैव उद्यत रहता है। इस संसार में जब मृत्यु निश्चित है, तो श्रेष्ठ यही है कि यह शरीर नीच कार्य की अपेक्षा किसी उत्तम कार्य में ही अर्पित हो जाय।”

‘ડાહ્યા માણસે સદૈવ પોતાનું ધન અને પોતાનું જીવન સુધ્ધાં બીજાઓની સેવા માટે અર્પણ કરવા તત્પર રહેવું જોઈએ. આ સંસારમાં એક વસ્તુ નિશ્ચિત છે, મૃત્યુ. એટલે આ શરીર કોઈ ખરાબ કરતાં સારે નિમિત્તે ખપી જાય તે ઘણું સારું છે.’ (સ્વામી વિવેકાનંદ ગ્રંથમાળા ભાગ. ૩ પૃ. ૧૨૫)

‘সাধু ব্যক্তি কেবল অপরের সেবার জন্য ধন, এমন কি প্রাণ পর্যন্ত উৎসর্গ করিতে সদা প্রস্তুত হইয়া থাকেন। এই জগতে মৃত্যুই একমাত্র সত্য—এখানে যদি আমাদের দেহ কোন মন্দ কাজে না গিয়া ভাল কাজে যায়, তবে তাহা খুব ভাল বলিতে হইবে।’

“సిరిసంపదలను, ప్రాణాన్ని సైతం లోకహితార్థం వినియోగించటానికై మహాత్ముడు సదా సంసిద్ధుడై వుంటాడు. లోకంలో అన్నిటికంటే ఒక్కటి, అంటే మరణం, ఎల్లరికి ధ్రువమై వుండటంచేత యీ శరీరం దురుద్యమంలో గాక, సదుద్యమంలో నశించటమే శ్రేయస్కరం.”

ସାଧୁବ୍ୟକ୍ତି କେବଳ ଅନ୍ୟର ସେବା ଲାଗି ଧନ, ଏପରିକି ପ୍ରାଣ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଉତ୍ସର୍ଗ କରିବାକୁ ସର୍ବଦା ପ୍ରସ୍ତୁତ ଥାଆନ୍ତି । ଏହି ଜଗତରେ ମୃତ୍ୟୁ ହିଁ ଏକମାତ୍ର ସତ୍ୟ— ଏପରିସ୍ଥଳେ ଯଦି ଆମ ଦେହ କୌଣସି ମନ୍ଦ କାର୍ଯ୍ୟରେ ନ ଲାଗି ଭଲ କାର୍ଯ୍ୟରେ ଲାଗେ, ତେବେ ତାହାକୁ ଖୁବ୍ ଭଲ ବୋଲି କହିବାକୁ ହେବ ।