He [Sri Ramakrishna] never instructed me to introduce any rites of his own worship. We have to realise the teachings he has left us about religious practice and devotion, concentration and meditation, and such higher ideas and truths, and then preach these to all men. (Complete Works of Swami Vivekananda, Vol. 6, Pg. 448)

श्री रामकृष्ण ने अपने पूजा-पाठ का प्रचार करने का उपदेश मुझे कभी नहीं दिया। वे साधन-भजन, ध्यान-धारणा तथा अन्य ऊँचे धर्मभावों के सम्बन्ध में जो सब उपदेश दे गये हैं, उन्हें पहले अपने में अनुभव कर फिर सर्वसाधारण को उन्हें दिखलाना होगा।

તેમની (શ્રીરામકૃષ્ણની) પોતાની કોઈ પૂજા-વિધિને દાખલ કરવાનું તેમણે કદી પણ મને કહ્યું નથી. સાધન, ભજન, ધ્યાન, ધારણા ઃ આ અને આવા ઉચ્ચ આદર્શો અને સત્યો વિશે તેમણે જે ઉપદેશ આપ્યો તેની આપણે અનુભૂતિ કરીને પછી બધા લોકોને તેનો ઉપદેશ કરવાનો છે. (સ્વામી વિવેકાનંદ ગ્રંથમાળા ભાગ. ૮ પૃ. ૪૦૬)

ঠাকুর আমাকে তাঁর পূজা-পাঠ প্রবর্তনা করতে কখনও উপদেশ দেননি। তিনি সাধনভজন, ধ্যানধারণা ও অন্যান্য উচ্চ উচ্চ ধর্মভাব সম্বন্ধে যে সব উপদেশ দিয়ে গেছেন, সেগুলি উপলব্ধি করে জীবকে শিক্ষা দিতে হবে।

తనను [శ్రీ రామక్రిష్ణ] ఆరాధించడానికి ఏ కర్మకలాపాలను ప్రవేశపెట్టమని ఆయననాకు ఆజ్ఞ యివ్వలేదు. ఆధ్యాత్మిక సాధనల్లోను, భక్తిలోను, ధారణ ధ్యానాలలోను అలాంటి ఉన్నత ఆశయాల్లోను, సత్యాలలోను ఆయన బోధించిన బోధనలు మనం అనుభవంలోకి తెచ్చుకొని ఆ తర్వాత ప్రజలందరికి వాటిని బోధించాలి.

ଠାକୁର [ଶ୍ରୀରାମକୃଷ୍ଣ] ମୋତେ ତାଙ୍କ ପୂଜାପାଠ ପ୍ରବର୍ତ୍ତନ କରିବାକୁ କେବେହେଲେ ଉପଦେଶ ଦେଇ ନାହାନ୍ତି ସାଧନ-ଭଜନ, ଧ୍ୟାନ-ଧାରଣା ଓ ଅନ୍ୟାନ୍ୟ ଉଚ୍ଚ ଉଚ୍ଚ ଧର୍ମଭାବ ସମ୍ବନ୍ଧରେ ଯେଉଁସବୁ ଉପଦେଶ ଦେଇଯାଇଛନ୍ତି, ସେଗୁଡ଼ିକୁ ଉପଲବଧୂ କରି ଅନ୍ୟମାନଙ୍କୁ ତାହା ଶିକ୍ଷା ଦେବାକୁ ହେବ ।