Shri Ramakrishna was the son of a very orthodox Brahmin, who would refuse even a gift from any but a special caste of Brahmins; neither might he work, nor even be a priest in a temple, nor sell books, nor serve anyone. He could only have “what fell from the skies” (alms), and even then it must not come through a “fallen” Brahmin.

श्री रामकृष्ण देव एक अत्यंत निष्ठावान् ब्राह्मण के पुत्र थे। उनके पिता ब्राह्मणों की एक जाती विशेष को छोड़कर अन्य किसीका दान नहीं ग्रहण करते थे। जीविकोपार्जन के लिए सर्वसाधारण व्यक्ति के सामान वे कोई काम भी नहीं कर सकते थे, पुस्तकें बेचना या किसीके यहाँ नौकरी करना तो दूर की बात है, किसी देवमन्दिर में पौरोहित्य करना भी उनके लिए सम्भव नहीं था। उनकी वृत्ति आकाशी वृत्ति थी; जो अयाचित भाव से उपस्थित होता था, उसीसे उनके भोजन-वस्त्र का निर्वाह होता था; किन्तु वह भी वे किसी पतित ब्राह्मण के पास से नहीं लेते थे।

શ્રીરામકૃષ્ણ એક એવા અત્યંત રૂઢિચુસ્ત બ્રાહ્મણના પુત્ર હતા કે જે બ્રાહ્મણોની એક વિશિષ્ટ જ્ઞાતિ સિવાયની અન્ય કોઈ વ્યક્તિ પાસેથી દાન ન લેતા; તેનાથી કંઈ ધંધો ન કરી શકાય કે મંદિરમાં પૂજારી પણ ન થવાય; દક્ષિણા લઈને કર્મકાંડ ન કરી શકાય કે કોઈની નોકરી પણ ના થાય; તે ‘આકાશવૃત્તિ’ પર જ રહેતા હતા અને દાન મળે તે પણ કોઈ ‘પતિત’ બ્રાહ્મણનું તો ન જ લેતા.

শ্রীরামকৃষ্ণের পিতা একজন খুব নিষ্ঠাবান্ ব্রাহ্মণ ছিলেন—এমন-কি, তিনি সকল প্রকার ব্রাহ্মণেরও দান গ্রহণ করতেন না। জীবিকার জন্য তাঁর সাধারণের মত কোন কাজ করবার জো ছিল না। পুঁথি বিক্রি করবার বা কারও চাকরি করবার জো তো ছিলই না, এমন-কি, তাঁর কোন দেবমন্দিরে পৌরোহিত্য করবারও উপায় ছিল না। তিনি একরূপ আকাশবৃত্তি অবলম্বন ক’রে ছিলেন, যা অযাচিতভাবে উপস্থিত হ’ত, তাতেই তাঁর খাওয়া-পরা চ’লত; কিন্তু তাও কোন পতিত ব্রাহ্মণের কাছ থেকে তিনি গ্রহণ করতেন না।

శ్రీరామకృష్ణుల తండ్రి అత్యంత పూర్వాచారపరాయణుడైన ఒక బ్రాహ్మణుడు. ఆతడు సదాచారసంపన్నులైన కులీన బ్రాహ్మణుల వద్దనేగాని దానాన్ని ఐనా పుచ్చుకొనేవాడుకాడు. ఉద్యోగిగాగాని, చివరకు దేవాలయంలో అర్చకుడుగా గాని, పుస్తకవిక్రేతగా గాని, ఎవరివద్ద ఐనా సేవకుడుగా గాని వుండటానికి ఇష్టపడేవాడు కాదు. దైవప్రసాదితమైన దాన్ని – అంటె భిక్షను – మాత్రమే అతడు స్వీకరించగలిగేవాడు; అదైనా భ్రష్ట బ్రాహ్మణుడి నుంచి అతడు పుచ్చుకొనేవాడు కాదు.