God is Mother and has two natures, the conditioned and the unconditioned. As the former, She is God, nature, and soul (man). As the latter, She is unknown and unknowable. Out of the Unconditioned came the trinity— god, nature, and soul, the triangle of existence. This is the Vishisht- advaitist idea. A bit of Mother, a drop, was Krishna, another was Buddha, another was Christ.
वह ब्रह्म ही माँ है। उसके दो रूप हैं—एक सविशेष या सगुण, और दूसरा निर्विशेष या निर्गुण। प्रथम रूप में वह ईश्वर, जीव और जगत् है, द्वितीय रूप में वह अज्ञात और अज्ञेय है। उस निरुपाधिक सत्ता से ही ईश्वर, जीव और जगत् यह त्रित्व भाव आता है। समस्त सत्ता—जो कुछ हम जान सकते है, सभी यह त्रिकोणात्मक है; यही विशिष्टाद्वैत भाव है। उन्हीं जगदम्बा का एक कण, एक विन्दु है कृष्ण, और एक कण बुद्ध, और एक कण ईसा।
ઈશ્વર માતા છે અને તેની બે અવસ્થા છે; સગુણ અને નિર્ગુણ. સગુણરૂપે તે ઈશ્વર, જીવ અને જગત છે; નિર્ગુણરૂપે તે અજ્ઞાત અને અજ્ઞેય છે. નિર્ગુણમાંથી અસ્તિત્વના ત્રિકોણ સમી ઈશ્વર, જીવ અને જગતરૂપી ત્રિમૂર્તિ પ્રકટી છે. આ છે વિશિષ્ટ-અદ્વૈતવાદ. જગન્માતાનું એક બિંદુ કૃષ્ણ; બીજું એક બિંદુ બુદ્ધ, અન્ય એક હતા ઈશુ.
భగవంతుడే మాత. సోపాధికం, నిరుపాధికమూ అని ఆమెకు రెండు ప్రకృతులు (అవస్థలు) వున్నవి. సోపాధికావస్థలో ఆమె దేవుడుగాను జీవుడుగాను ప్రకృతిగాను భాసిస్తూంటుంది. నిరుపాధికావస్థలో ఆమె తెలియబడనిది, తెలియరానిది. అపరిఛ్ఛిన్న బ్రహ్మం నుంచే జీవుడు, దేవుడు, ప్రకృతి అనే త్రిపుటి వెలువడింది. ఇదే విశిష్టాద్వైతమతం. జగన్మాతలో ఒక అంశం కృష్ణుడు, మరొకటి బుద్ధుడు, వేరొకటి క్రైస్తుగా భాసించారు.
…ব্রহ্মই মা। তাঁর দুই রূপ—একটি সবিশেষ বা সগুণ, এবং অপরটি নির্বিশেষ বা নির্গুণ। প্রথমোক্ত রূপে তিনি ঈশ্বর, জীব ও জগৎ; দ্বিতীয় রূপে তিনি অজ্ঞাত ও অজ্ঞেয়। সেই নিরুপাধিক সত্তা থেকেই ঈশ্বর, জীব ও জগৎ এই ত্রিত্বভাব এসেছে। সমস্ত সত্তা—যা কিছু আমরা জানতে পারি, সবই এই ত্রিকোণাত্মক অস্তিত্ব; এটিই বিশিষ্টাদ্বৈত-ভাব। সেই জগদম্বার এক কণা—এক বিন্দু হচ্ছেন কৃষ্ণ, আর এক কণা বুদ্ধ, আর এক কণা খ্রীষ্ট।