Vyasa’s philosophy is par excellence that of the Upanishads. He wrote in Sutra form, that is, in brief algebraical symbols without nominative or verb. This caused so much ambiguity that out of the Sutras came dualism, mono-dualism, and monism or “roaring Vedanta”; and all the great commentators in these different schools were at times “conscious liars” in order to make the texts suit their philosophy. (Complete Works of Swami Vivekananda, Vol. 7, Pg. 36)

व्यास का दर्शन मुख्यतया उपनिषदों पर प्रतिष्ठित है। उन्होंने उसे सूत्रशैली में, कर्ता-क्रिया आदि रहित बीजगणित के प्रतीकों में लिखा है। इस कारण व्यास-सूत्र का अर्थ समझने में बहुत गड़बड़ी हुई। इस एक सूत्र से ही द्वैतवाद, विशिष्टाद्वैतवाद एवं अद्वैतवाद या ‘वेदान्त केसरी’ की उत्पत्ति हुई। और इन सभी विभिन्न मतों के बड़े बड़े भाष्यकारों ने सूत्रों के साथ अपने अपने दर्शन का मेल बैठाने के लिए समय समय पर जान-बूझकर मिथ्या भाषण भी किया है। (विवेकानन्द साहित्य, Vol. 7, Pg. 46)

વ્યાસનું તત્ત્વજ્ઞાન મુખ્યત્વે ઉપનિષદો પર પ્રતિષ્ઠિત છે. તેમણે તે સૂત્રરૂપે એટલે કે કર્તા કે ક્રિયાપદ સિવાય બીજગણિત જેવી ટૂંકી સંજ્ઞાઓમાં લખ્યું છે. તેથી એ સૂત્રો એવા દ્વિઅર્થી બની ગયાં કે તેમાંથી દ્વૈત, વિશિષ્ટાદ્વૈત અને અદ્વૈત એટલે કે ‘ગર્જિત વદાંત’ ઉત્પન્ન થયાં. આ જુદી જુદી વિચારપદ્ધતિઓના ભાષ્યકારો વ્યાસ-સૂત્રોને પોતપોતાના તત્ત્વજ્ઞાનની પદ્ધતિમાં ઢાળવા માટે કોઈ કોઈવાર ‘ઈરાદાપૂર્વક જૂઠું’ પણ બોલ્યા છે. (સ્વામી વિવેકાનંદ ગ્રંથમાળા, Vol. 3, Pg. 283)

ব্যাসের দর্শন বিশেষভাবে উপনিষদের উপর প্রতিষ্ঠিত। তিনি সূত্রাকারে অর্থাৎ যেমন বীজগণিতশাস্ত্রে খুব সংক্ষেপে কয়েকটা অক্ষরের সাহায্যে ভাব-প্রকাশ করা হয়, তেমনি ভাবে এটা লিখেছিলেন—এতে কর্তা ক্রিয়া বড় একটা নেই। ব্যাসসূত্র এইরূপ সংক্ষেপে রচিত হওয়ায় শেষে তার অর্থ বুঝতে এত গোল হল যে, ঐ এক সূত্র থেকেই দ্বৈতবাদ, বিশিষ্টাদ্বৈতবাদ এবং অদ্বৈতবাদের উৎপত্তি হল। এই অদ্বৈতবাদই ‘বেদান্ত-কেশরী’। আর এই-সব বিভিন্ন মতের বড় বড় ভাষ্যকারেরা বেদের অক্ষর-রাশিকে তাঁদের দর্শনের সঙ্গে খাপ খাওয়াবার জন্য সময়ে সময়ে ‘জেনে শুনে মিথ্যাবাদী’ হয়েছেন। (স্বামী বিবেকানন্দের বাণী ও রচনা, Vol. 4, Pg. 186)

వ్యాసుడి వేదాంతం ఉపనిషన్మతం, సర్వోత్కృష్టం. ఆయన (బ్రహ్మ) సూత్రాలను రచించాడు. ఇవి విశేషంగా సందిగ్దర్థకాలవటంతో వీటినుంచి ద్వైతాద్వైత విశిష్టాద్వైత మతాలు వెలువడినవి; ఈ వివిధ మతాల్లోని మహా భాష్యకారులైన వారందరూ మూలాన్ని తమ మతానికే అనుకూలపరచుకోటానికై బుద్ధిపూర్వకంగానే అప్పుడప్పుడు కల్లరులైనారు. (లేవండి మేల్కోనండి, Vol. 1, Pg. 330)