…until one is really spiritual, that is, until one has got a real insight into the nature of one’s own soul and has got a glimpse of the world of the soul, one cannot distinguish chaff from seed, tall talk from depth, and so on. (Complete Works of Swami Vivekananda, Vol. 8, Pg. 303)

যথার্থ তত্ত্বজ্ঞানী না হওয়া পর্যন্ত—অর্থাৎ আত্মার স্বরূপ প্রত্যক্ষ না করলে, আধ্যাত্মিক রাজ্যের সঠিক সন্ধান না পেলে মানুষ বস্তু ও অবস্তুর, বাগাড়ম্বর ও জ্ঞানগাম্ভীর্যের এবং এ জাতীয় অপরাপর বিষয়ের পার্থক্য ধরতে পারে না।

જ્યાં સુધી માણસ ખરેખરો આધ્યાત્મિક બન્યો ન હોય, એટલે કે પોતાના આત્માના સ્વભાવ વિશે તેને ખરેખરું દર્શન ન હોય અને આત્માના જગતની ઝાંખી થઈ નથી, ત્યાં સુધી ફોતરાં અને અંદરના બીજનો, ખાલી વાતો અને ઊંડું રહસ્ય વગેરે વચ્ચેનો તફાવત તે ન સમજી શકે.

… जब तक कोई वास्तव में आध्यात्मिक न हो जाय, अर्थात् जब तक किसीको आत्मस्वरूप में वास्तविक अंतर्दृष्टि नहीं प्राप्त हो जाती और आत्मा के जगत् की एक झाँकी नहीं मिल जाती, तब तक वह बीज को भूसे से, गहराई को थोथी बातों से पृथक् नहीं कर सकता ।

మానవుడు యథార్థమైన ఆధ్యాత్మికపరత్వం కలిగి, కొంతవరకైనా ఆత్మానుభూతిచెంది, ఆత్మతత్వాన్ని యించుకైనా గ్రహిస్తేగాని, తాలుగింజ ఏదో, గట్టి గింజ ఏదో, ఏది వాగాడంబరమో, ఏది గంభీరమైన ప్రవచనమో గుర్తించలేడు. పాపం!

మానవుడు యథార్థమైన ఆధ్యాత్మికపరత్వం కలిగి, కొంతవరకైనా ఆత్మానుభూతిచెంది, ఆత్మతత్వాన్ని యించుకైనా గ్రహిస్తేగాని, తాలుగింజ ఏదో, గట్టి గింజ ఏదో, ఏది వాగాడంబరమో, ఏది గంభీరమైన ప్రవచనమో గుర్తించలేడు. పాపం!