Even the most arrant coward becomes brave when the world praises him. A fool can do heroic deeds when the approbation of society is upon him, but for a man to constantly do good without caring for the approbation of his fellow men is indeed the highest sacrifice man can perform. (Complete Works of Swami Vivekananda, Vol. 1, Pg. 43)

संसार जब तारीफ करने लगता है, तब एक निहायत बुजदिल भी बहादुर बन जाता है। समाज के समर्थन तथा प्रशंसा से एक मूर्ख भी वीरोचित कार्य कर सकता है; परन्तु अपने आसपास के लोगों की निन्दा-स्तुति की बिल्कुल परवाह न करते हुए सर्वदा सत्कार्य में लगे रहना वास्तव में सबसे बड़ा त्याग है।

અત્યંત નામર્દ માણસની પણ જગત જો પ્રશંસા કરે તો એ બહાદુર બને છે. સમાજનાં વખાણને લીધે મૂર્ખ પણ વીરતાનાં કામ કરે છે. પણ પોતાના સાથી માનવોની સહાયની કશી અપેક્ષા રાખ્યા વિના સતત રીતે શુભ કાર્ય કર્યે જવું, એ મનુષ્યનો સર્વોચ્ચ ત્યાગ છે.

জগতের লোক যখন প্রশংসা করে, তখন ঘোর কাপুরুষও সাহসী হয়। সমাজের অনুমোদন ও প্রশংসা পাইলে নির্বোধ ব্যক্তিও বীরোচিত কার্য করিতে পারে, কিন্তু কাহারও স্তুতি-প্রশংসা না চাহিয়া অথবা সেদিকে আদৌ দৃষ্টি না দিয়া সর্বদা সৎকার্য করাই প্রকৃতপক্ষে সর্বশ্রেষ্ঠ স্বার্থত্যাগ।

వట్టి పిరికిపంద కూడా లోకం తనను మెచ్చుకొనేటప్పుడు ధైర్యశాలి అవుతాడు. లోకులు తనను స్తుతించేటప్పుడు మూర్ఖుడూ ధీరపురుషోచిత కార్యాలను చెయ్యగలడు; కాని సహచరుల పొగడ్తను ఆశించక సర్వదా సత్కార్యాలు చేస్తూండటం నిజంగా మహోన్నత త్యాగం.