One idea stands out as the centre of all ethical systems, expressed in various forms, namely, doing good to others. The guiding motive of mankind should be charity towards men, charity towards all animals. But these are all various expressions of that eternal truth that, “I am the universe; this universe is one.” (Complete Works of Swami Vivekananda, v. 2 pg. 82)

सभी नीति-संहिताओं में एक ही भाव भिन्न भिन्न रूप से प्रकाशित हुआ है और वह है-दूसरों का उपकार करना। मनुष्यों के प्रति, सारे प्राणियों के प्रति दया ही मानव जाति के समस्त सत्कर्मों का पथप्रदर्शक प्रेरक है, और ये सब ङ्गमैं ही विश्व हूँ, यह विश्व एक अखण्डस्वरूप हैफ, इसी सनातन सत्य के विभिन्न भाव मात्र हैं।

જુદા જુદા સ્વરૂપે બતાવાયેલ એક જ વિચાર બધાં શાસ્ત્રોના મધ્યવર્તી વિચાર તરીકે તરી આવે છે : તે એ છે કે બીજાનું ભલું કરવું. માનવજાતનો પ્રેરક હેતુ, માનવી તેમજ પ્રાણીમાત્ર પ્રત્યે દયા રાખવાનો હોવો જોઈએ. પણ આ બધા તે શાશ્વત સત્યના જુદા જુદા પ્રકારો છે કે: ‘હું આ વિશ્વ છું; આ વિશ્વ એક છે.’ (સ્વામી વિવેકાનંદ ગ્રંથમાળા ભાગ ૨ પૃ. ૩૦૯)

মানবজাতির সকল সৎকর্মের মূল উদ্দেশ্য ঃ মানুষ, জীব, জন্তু – সকলের প্রতি দয়া। কিন্তু এ-সবই ‘আমিই জগৎ, এই জগৎ এক অখণ্ডস্বরূপ’ এই চিরন্তন সত্যের বিভিন্ন ভাবমাত্র।