Ah, that most marvellous passage of his [Krishna’s] life, the most difficult to understand, and which none ought to attempt to understand until he has become perfectly chaste and pure, that most marvellous expansion of love, allegorised and expressed in that beautiful play at Vrindaban, which none can understand but he who has become mad with love, drunk deep of the cup of love! (Complete Works of Swami Vivekananda, Vol. 3, Pg. 257)

उनके जीवन की उस चिरस्मरणीय घटना की याद आती है, जिसका समझना अत्यन्त कठिन है । जब तक कोई पूर्ण ब्रह्मचारी और पवित्र स्वभाव का नहीं बनता, तब तक उसे इसके समझने की चेष्टा करना उचित नहीं । उस प्रेम के अत्यन्त अद्भुत विकास को, जो उस वृन्दावन की मधुर लीला में रूपक भाव से वर्णित हुआ है, प्रेमरूपी मदिरा के पान से जो उन्मत्त हुआ हो, उसको छोड़कर और कोई नहीं समझ सकता ।

ઓહ ! સમજવા માટે કઠિનમાં કઠિન, સંપૂર્ણ ચારિત્ર્યશીલ અને પવિત્ર થવા સિવાય સમજવાનો પ્રયત્ન કરવાને પણ અયોગ્ય. શો અદ્ભુતમાં અદ્ભુત એમનો જીવનક્રમ ! પ્રેમમાં મસ્ત થયા વિના, પ્રેમનો પ્યાલો પૂરેપૂરો પીધા વિના, કોઈથીયે કળી ન શકાય એવો, વૃંદાવનની એ સુંદર લીલાના રમણીય રૂપકમાં વર્ણવાયેલ અતિ આશ્ચર્યકારક, શો એ પ્રેમનો વિસ્તાર ! (સ્વામી વિવેકાનંદ ગ્રંથમાળા ભાગ. ૪ પૃ. ૧૪૨)

তাঁহার (কৃষ্ণ) জীবনের সেই চিরস্মরণীয় অধ্যায়ের কথা মনে পড়িতেছে, যাহা অতি দুর্বোধ্য। যতক্ষণ না কেহ পূর্ণ ব্রহ্মচারী ও পবিত্রস্বভাব হইতেছে, ততক্ষণ তাহা বুঝিবার চেষ্টা করা উচিত নয়। সেই প্রেমের অপূর্ব বিকাশের কথা মনে পড়িতেছে, যাহা সেই বৃন্দাবনের মধুর লীলায় রূপকভাবে বর্ণিত হইয়াছে; প্রেমমদিরা-পানে যে একেবারে উন্মত্ত হইয়াছে, সে ব্যতীত আর কেহ তাহা বুঝিতে পারে না।

ఆ బృందావన మనోజ్జలీలలలో ప్రకటితమైన మహావిచిత్ర విశాలవికసిత విశుద్ధ ప్రేమయొక్క దివ్యతత్త్వాన్ని గ్రహించడం, అలాటి దివ్యమధుర భావరసపానంచేసి, నిష్కళంక ప్రేమోన్మత్త చిత్తుడైన వానికే సాధ్యమవుతుంది. ఆహా! గ్రహించడం చాలా కష్టమైన ఆ అద్భుత జీవితఘట్టాన్ని పరమపవిత్రుడు, పూర్ణ నిష్కళంకుడు అయ్యేంతవరకు ఎవడూ గ్రహించడానికి ప్రయత్నించరాదు.

କୃଷ୍ଣଙ୍କ ଜୀବନର ସେହି ଚିରସ୍ମରଣୀୟ ଅଧ୍ୟାୟ ମନେପଡ଼ୁଛି—ଯାହା ଅତି ଦୁର୍ବୋଧ । ଯେପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଜଣେ ପୂର୍ଣ୍ଣ ବ୍ରହ୍ମଚାରୀ ଓ ପବିତ୍ରସ୍ବଭାବ ନ ହୋଇଛନ୍ତି, ସେପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ତାହା ବୁଝିବାକୁ ଚେଷ୍ଟା କରିବା ଉଚିତ ନୁହେଁ । ସେହି ପ୍ରେମର ଅତ୍ୟଭୁତ ବିକାଶ—ଯାହା ସେହି ବୃନ୍ଦାବନର ମଧୁର ଲୀଳାରେ ରୂପକଭାବରେ ବର୍ଣ୍ଣିତ ହୋଇଛି, ପ୍ରେମ ମଦିରାପାନରେ ଯିଏ ଏକାବେଳକେ ଉନ୍ନତ୍ତ ହୋଇଛନ୍ତି, ତାଙ୍କ ବ୍ୟତୀତ ଆଉ କେହି ତାହା ବୁଝିପାରିବେ ନାହିଁ ।