…in the Gita the disciple is taught slowly how to walk towards the goal, but here [Vrindavan Lila] is the madness of enjoyment, the drunkenness of love, where disciples and teachers and teachings and books and all these things have become one; even the ideas of fear, and God, and heaven—everything has been thrown away. What remains is the madness of love. (Complete Works of Swami Vivekananda, Vol. 3, Pg. 259)

…गीता में साधक को धीरे धीरे उसी चरम लक्ष्य मुक्ति के साधन का उपदेश दिया गया है, किन्तु इसमें (वृन्दावन लीला में) रसास्वाद की उन्मत्तता, प्रेम की मदोन्मत्तता विद्यमान है; यहाँ गुरु और शिष्य, शास्त्र और उपदेश, ईश्वर और स्वर्ग सब एकाकार हैं, भय के भाव का चिह्न-मात्र नहीं है; सब बह गया है – शेष रह गयी है केवल प्रेमोन्मत्तता।

…ગીતામાં આદર્શને કેવી રીતે પહોંચવું એ શિષ્યને ધીમે ધીમે શીખવવામાં આવે છે, પરંતુ અહીં (વૃંદાવન લીલામાં) તો આનંદની મસ્તી છે, પ્રેમનો નશો છે; અહીં શિષ્યો અને ગુરુઓ, ઉપદેશો, ગ્રંથો અને આ બધી વસ્તુઓ, તેમજ ભય, ઈશ્વર અને સ્વર્ગના ખ્યાલો સુધ્ધાં એક થઈ ગયા છે. એકેએક ચીજ ઊડી ગઈ છે; બાકી રહી છે માત્ર પ્રેમની મસ્તી. (સ્વામી વિવેકાનંદ ગ્રંથમાળા ભાગ. ૪ પૃ. ૧૪૪)

…গীতায় সাধককে ধীরে ধীরে সেই চরম লক্ষ্য মুক্তিসাধনের উপদেশ দেওয়া হইয়াছে; কিন্তু এই গোপীপ্রেমের মধ্যে ঈশ্বর-রসাস্বাদের উন্মত্ততা, ঘোর প্রেমোন্মত্ততাই বিদ্যমান; এখানে গুরু-শিষ্য, শাস্ত্র-উপদেশ, ঈশ্বর-স্বর্গ সব একাকার, ভয়ের ধর্মের চিহ্নমাত্র নাই, সব গিয়াছে—আছে কেবল প্রেমোন্মত্ততা।

గీతలోని సాధకుడు, పరమావధిని చేరడానికి ఎలా నడవాలో, నెమ్మది నెమ్మదిగా నేర్చుకొంటున్నాడు. కాని, ఇక్కడనో? శిష్యులు, గురువులు, ఉపదేశాలు, గ్రంథాలు – భయం, దేవుడు, స్వర్గం సైతం – ఏకమై పోయే ప్రేమోన్మాదం! అనుభూతి పారవశ్యం!! ఆ స్థితిలో అన్నీ వదలివేయబడినాయి. మిగిలింది భక్తి ప్రమత్తత ఒక్కటే!

ଗୀତାରେ ସାଧକଙ୍କୁ ଧୀରେ ଧୀରେ ସେହି ଚରମ ଲକ୍ଷ୍ୟ ମୁକ୍ତିସାଧନାର ଉପଦେଶ ଦିଆଯାଇଛି; କିନ୍ତୁ ଏହି ଗୋପୀପ୍ରେମରେ ଈଶ୍ବର ରସାସ୍ବାଦନର ଉନ୍ମାଦନା, ଘୋର ପ୍ରେମୋନ୍ମାଦନା ଏଠାରେ ଗୁରୁ-ଶିଷ୍ୟ, ଶାସ୍ତ୍ର-ଉପଦେଶ, ଈଶ୍ବର-ସ୍ବର୍ଗ ସବୁ ଏକାକାର, ଭୟର ଚିହ୍ନ ମାତ୍ର ନାହିଁ, ସବୁ ଚାଲିଯାଇଛି—ଅଛି କେବଳ ପ୍ରେମୋନ୍ମାଦନା ।