My idea is first of all to bring out the gems of spirituality that are stored up in our books and in the possession of a few only, hidden, as it were, in monasteries and in forests—to bring them out… I want to bring out these ideas and let them be the common property of all, of every man in India, whether he knows the Sanskrit language or not. (Complete Works of Swami Vivekananda, Vol. 3, Pg. 290)

मेरा विचार है, पहले हमारे शास्त्र ग्रन्थों में भरे पड़े आध्यात्मिकता के रत्नों को, जो कुछ ही मनुष्यों के अधिकार में मठों और अरण्यों में छिपे हुए हैं, बाहर लाना है। मैं इन तत्त्वों को निकालकर सबकी, भारत के प्रत्येक मनुष्य की, सामान्य सम्पत्ति बनाना चाहता हूँ, चाहे वह संस्कृत जानता हो या नहीं।

મારો વિચાર એવો છે કે સૌ પ્રથમ તો આપણાં જે આધ્યાત્મિક રત્નો આપણા ગ્રંથોમાં સંગ્રહાયેલાં, એક અલ્પસંખ્ય લોકોના કબજામાં, મઠોમાં અને અરણ્યોમાં જાણે કે સંતાડાયેલાં પડ્યાં છે, તેમને આપણે બહાર લાવવાં… આ વિચારોને બહાર લાવીને તે સર્વ જનતાની, ભારતમાંની દરેકે દરેક વ્યક્તિની એ સામાન્ય સંપત્તિ બને એમ હું ઈચ્છું છું, પછી એ સંસ્કૃત જાણતો હોય કે ન જાણતો હોય.

আমার সঙ্কল্প এইঃ প্রথমতঃ আমাদের শাস্ত্রভাণ্ডারে সঞ্চিত, মঠ ও অরণ্যে গুপ্তভাবে রক্ষিত, অতি অল্প লোকের দ্বারা অধিকৃত ধর্মরত্নগুলিকে প্রকাশ্যে বাহির করা…আমি চাই ঐ ভাবগুলি সর্বসাধারণের—প্রত্যেক ভারতবাসীর সম্পত্তি হউক, তা সে সংস্কৃত ভাষা জানুক বা না জানুক ৷

నిజంగా నాకుగల ఈ భావాలే నన్ను తిరిగేలా చేశాయి. ఏ కొద్దిమందికో వశమై ఏ మఠాల్లోనో, ఏ అడవులలోనో రహస్యంగా దాచబడి, మూలబడివున్నట్టి మన గ్రంథాల్లోని అమూల్యనిధు లనదగినట్టి ఆధ్యాత్మిక జ్ఞానరత్నాలను వెలికి తీసికొనిరావడమే నా ఉద్దేశ్యాలలో మొట్ట మొదటిది. . ఈ ఉత్కృష్ట భావరాశిని బయటకి లాక్కొనివచ్చి, సంస్కృతభాష తెలిసినా, తెలియకున్నా భారతదేశంలోని ప్రతివానికీ అది కొంగుబంగారమై ఒప్పేలా చేసేయాలని నా కోరిక.