Knowledge is only skin-deep, as civilisation is, and a little scratch brings out the old savage. Such things happen; this is the danger. Teach the masses in the vernaculars, give them ideas; they will get information, but something more is necessary; give them culture. Until you give them that, there can be no permanence in the raised condition of the masses. (Complete Works of Swami Vivekananda, Vol. 3, Pg. 291)

सभ्यता की तरह ज्ञान भी चमड़े की ऊपरी सतह तक ही सीमित है, छिछला है, और एक खरोंच लगते ही वह पुरानी नृशंसता जग उठती है। ऐसी घटनाएँ हुआ करती हैं। यही भय है। जनता को उसकी बोलचाल की भाषा में शिक्षा दो, उसको भाव दो, वह बहुत कुछ जान जायगी, परन्तु साथ ही कुछ और भी ज़रूरी है: उसको संस्कृति का बोध दो। जब तक तुम यह नहीं कर सकते, तब तक उनकी उन्नत दशा कदापि स्थायी नहीं हो सकती।

સંસ્કૃતિની જેમ જ્ઞાન માત્ર ચામડીની જેમ ઉપરછલ્લું છે, સહેજ ઉઝરડો કરો એટલે પુરાણું જંગલીપણું બહાર આવશે. આવું જ બને છે; આ ભય છે. સામાન્ય જનતાને પ્રાદેશિક ભાષામાં ભલે શીખવો, તેમને વિચારો આપો, એથી તેમને માહિતી મળશે, પરંતુ કંઈક વિશેષની જરૂર છે; તેમને સંસ્કારિતા આપો. તમે તેમને એ ન આપો ત્યાં સુધી સામાન્ય જનતાની ઉન્નત દશામાં કોઈ સ્થિરતા નહીં આવે.

…[কয়েক জাতির] সভ্যতা যেমন গভীর নয়, জ্ঞানও তদ্রূপ; একটু নাড়া দিলেই ভিতরের আদিম অসভ্য প্রকৃতি জাগিয়া উঠে। এরূপ ব্যাপার জগতে ঘটিয়া থাকে; এই বিপদ সম্বন্ধে সচেতন থাকিতে হইবে। জনসাধারণকে প্রচলিত ভাষায় শিক্ষা দাও, তাহাদিগকে ভাব দাও, তাহারা অনেক বিষয় অবগত হউক; কিন্তু সঙ্গে সঙ্গে আরও কিছুর প্রয়োজন। তাহাদিগকে কৃষ্টি দিতে চেষ্টা কর। যতদিন পর্যন্ত না তাহা করিতে পারিতেছ, ততদিন সাধারণের স্থায়ী উন্নতির আশা নাই।

జ్ఞానమనేది పైపైని మెరుగులాంటిదే! ఈనాటి నాగరకతకూడ అలాగే ఉంది. కొంచెం లోతుగా చూస్తే వారి క్రూరబుద్ధి బయటపడుతుంది. అలాంటి విషయాలు ఇప్పుడు తటస్థిస్తున్నాయి. ఇప్పుడు వచ్చిన అపాయమిదే. సామాన్య ప్రజలకు వారి మాతృభాషలో బోధలు చేయండి. వారికి ఉన్నతభావాలు నేర్పండి. వారికి విషయం అర్ధనువుతుంది. కాని ఇంకోకటికూడ అత్యావశ్యకమవుతోంది. వారికి సంస్కృతి నందించాలి! అది వారిలో కొరవడి వుండేంతవరకు ప్రజాసామాన్యాన్ని పైకి తీసికొని వచ్చిన లాభం సుస్థిరం కాజాలదు.