The Brahminhood is the ideal of humanity in India, as wonderfully put forward by Shankaracharya at the beginning of his commentary on the Gita, where he speaks about the reason for Krishna’s coming as a preacher for the preservation of Brahminhood, of Brahminness. That was the great end. (Complete Works of Swami Vivekananda, Vol. 3, Pg. 293)

भारत में ब्राह्मणत्व ही मनुष्यत्व का चरम आदर्श है। इसे शंकराचार्य ने गीता के भाष्यारम्भ में बड़े ही सुन्दर ढंग से पेश किया है, जहाँ कि उन्होंने ब्राह्मणत्व की रक्षा के लिए प्रचारक के रूप में कृष्ण के आने का कारण बतलाया है। यही उनके अवतरण का महान् उद्देश्य था।

બ્રાહ્મણત્વ એ ભારતમાં માનવતાનો આદર્શ હોવાનું શંકરાચાર્યે ગીતા ઉપરના પોતાના ભાષ્યમાં સુંદર રીતે રજૂ કર્યું છે. બ્રાહ્મણત્વના રક્ષણનો ઉપદેશ આપવો એ શ્રીકૃષ્ણના આગમનનો મહાન હેતુ હતો.

ভারতে ব্রাহ্মণই মনুষ্যত্বের চরম আদর্শ শঙ্করাচার্য তাঁহার গীতাভাষ্যের ভূমিকায় ইহা অতি সুন্দরভাবে প্রকাশ করিয়াছেন। শ্রীকৃষ্ণের অবতরণের কারণ বলিতে গিয়া তিনি বলিয়াছেন, শ্রীকৃষ্ণ ব্রাহ্মণত্ব রক্ষা করিবার জন্য অবতীর্ণ হইয়াছিলেন; ইহাই তাঁহার অবতরণের মহান উদ্দেশ্য।

శ్రీ శంకరాచార్యులవారు తన గీతా వ్యాఖ్యాన ప్రారంభంలో బ్రాహ్మణత్వాన్ని గూర్చి, బ్రాహ్మణత్వ రక్షణగూర్చి శ్రీకృష్ణుడు అవతరించినట్లు కారణాలను విశదం చేసే సందర్భంలో భారతదేశంలో బ్రాహ్మణత్వమే ఆదర్శ మని తెలిపారు. అదే గొప్ప పరమావధి.