“Bhakti”, says Narada in his explanation of the Bhakti-aphorisms, “is intense love to God”; “When a man gets it, he loves all, hates none; he becomes satisfied for ever”; “This love cannot be reduced to any earthly benefit”, because so long as worldly desires last, that kind of love does not come… (Complete Works of Swami Vivekananda, v. 3 pg. 31)

भक्तिसूत्र में नारद कहते हैं, “भगवान्‌ के प्रति उत्कट प्रेम ही भक्ति है।” “जब मनुष्य इसे प्राप्त कर लेता है, तो सभी इसके प्रेम-पात्र बन जाते हैं। वह किसीसे घृणा नहीं करता; वह सदा के लिए सन्तुष्ट हो जाता है।” “इस प्रेम से किसी काम्य वस्तु की प्राप्ति नहीं हो सकती, क्योंकि जब तक सांसारिक वासनाएँ घर किये रहती हैं, तब तक इस प्रेम का उदय नहीं होता।’

ભક્તિસૂત્રોની વ્યાખ્યામાં નારદ કહે છે કે, ‘ભક્તિ એ ઈશ્વર પ્રત્યેનો પરમ પ્રેમ છે.’ ‘જ્યારે મનુષ્ય ભક્તિ પ્રાપ્ત કરે છે, ત્યારે તે સર્વે પ્રત્યે પ્રેમ કરે છે, કોઈનો દ્વેષ કરતો નથી; તે સદા કાળ માટે સંતુષ્ટ બન્યો છે.’ ‘કોઈ પણ દુન્યવી લાભ મેળવવાના ઉપાય તરીકે આ પ્રેમને નીચો ઉતારી શકાય નહીં.’ કારણ કે જ્યાં સુધી સાંસારિક વાસનાઓ વિદ્યમાન હોય છે ત્યાં સુધી તે પ્રકારના પ્રેમનો ઉદય થતો નથી. (સ્વામી વિવેકાનંદ ગ્રંથમાળા ભાગ. ૩ પૃ. ૨)

নারদ তদীয় ‘ভক্তিসূত্র ‘ভক্তিসূত্র’-এ বলিয়াছেন, ‘ভগবানে পরম প্রেমই ভক্তি৷’ ‘ইহা লাভ করিলে জীব সর্বভূতে প্রেমবান্ ও ঘৃণাশূন্য হয় এবং অনন্তকালের জন্য তৃপ্তিলাভ করে৷’ ‘এই প্রেমের দ্বারা কোন কাম্য বস্তু লাভ হইতে পারে না, কারণ বিষয়বাসনা থাকিতে এই প্রেমের উদয়ই হয় না।’

భక్తి సూత్రాలను ఉగ్గడిస్తూ నారదుడు, “భగవంతుడిపట్ల పరమ ప్రేమే భక్తి” (“సా త్వస్మిన్ పరమ ప్రేమరూపా”) అని నిర్వచించాడు. అలాటి భక్తి లభించిన వ్యక్తి సమస్తాన్నీ ప్రేమిస్తాడు, దేన్నీ ద్వేషించడు; నిత్య సంతుష్టుడౌతాడు. ఈ ప్రేమను ఏ ఏ ఐహిక లాభస్థాయికి దింపలేం. ఎందుకంటె లౌకిక విషయవాంఛలున్నంతవరకు భగవతేమ ఎన్నటికీ జనింపదు.