The one great advantage of Bhakti is that it is the easiest and most natural way to reach the great divine end in view; its great disadvantage is that in its lower forms it oftentimes degenerates into hideous fanaticism. The fanatical crew in Hinduism, or Mohammedanism, or Christianity have always been almost exclusively recruited from these worshippers on the lower planes of Bhakti. (Complete Works of Swami Vivekananda, v. 3 pg. 32)

भक्तियोग का एक बड़ा लाभ यह है कि वह हमारे महान्‌ दिव्य लक्ष्य की प्राप्ति का सबसे सरल और स्वाभाविक मार्ग है। पर साथ ही उससे एक विशेष आशंका यह है कि वह अपनी निम्न अवस्था में मनुष्य को बहुधा भयानक मतान्ध और कट्टर बना देता है। हिन्दू, इस्लाम या ईसाई धर्म में जहाँ कहीं इस प्रकार के धर्मान्ध व्यक्तियों का दल है, वह सदेव ऐसेही निम्न श्रेणी के भक्तों द्वारा गठित हुआ है।

ભક્તિનો એક મહાન લાભ એ છે કે તે ઈશ્વર પ્રાપ્તિના પરમ લક્ષ્ય પહોંચાડનાર તદ્દન સ્વાભાવિક રસ્તો છે. તેનો એક મહાન દોષ એ છે કે તેના હલકા સ્વરૂપમાં તે ઘણીવાર ભયાનક અંધશ્રદ્ધાના રૂપમાં પરિણમે છે. હિંદુ, મુસ્લિમ તથા ખ્રિસ્તી ધર્મની ધર્માંધ વ્યક્તિઓ બહુધા ભક્તિના આ નીચલા થરોના ઉપાસકોમાંથી આવેલી હોય છે. (સ્વામી વિવેકાનંદ ગ્રંથમાળા ભાગ. ૩ પૃ. ૩)

ভক্তিযোগে এক বিশেষ সুবিধা উহা – আমাদের চরম লক্ষ্য ঈশ্বরে পৌঁছিবার সর্বাপেক্ষা সহজ ও স্বাভাবিক পন্থা। কিন্তু উহাতে বিশেষ বিপদাশঙ্কা এই যে, নিম্নস্তরের ভক্তি অনেক সময়ে ভয়ানক গোঁড়ামির আকার ধারণ করে। হিন্দু-মুসলমান ও খ্রিষ্ট-ধর্মান্তর্গত গোঁড়ার দল – এই নিম্নস্তরের ভক্তিসাধকগণের মধ্যেই সর্বদা বিশেষভাবে দেখিতে পাওয়া যায়।

భక్తిమార్గంలోని గొప్పలాభం, ప్రయోజనం ఏమంటే అది పరమావధిని పొందటానికి ఎంతో సహజం, సులభం ఐన మార్గం; ఇక దీన్లోని ప్రమాదమేమంటే, క్షుద్రమార్గాల్లో ఉపాసనాకాండలో – తరచూ యిది ఘోరమైన పరమతద్వేషం, స్వమతదురభిమానంగా పరిణమిస్తూంటుంది. సనాతన ధర్మంలోగాని, మహమ్మదీయ క్రైస్తవ మతాల్లోగాని స్వమతాభిమాన పిశాచగ్రస్తులు సర్వసామాన్యంగా క్షుద్రదేవతోపాసక వర్గంనుంచే బైలుదేరుతుంటారు.