As a result of…intense all-absorbing love, comes the feeling of perfect self-surrender, the conviction that nothing that happens is against us, Apratikulya. Then the loving soul is able to say, if pain comes, “Welcome pain.” If misery comes, it will say, “Welcome misery, you are also from the Beloved.” (Complete Works of Swami Vivekananda, Vol. 3, Pg. 82)

…प्रगाढ़, सर्वग्राही प्रेम के फलस्वरूप पूर्ण आत्मसमर्पण की अवस्था उपस्थित होती है। तब यह दृढ़ विश्वास हो जाता है कि संसार में भला-बुरा जो कुछ होता है, कुछ भी हमारे लिए अनिष्टकर नहीं। शास्त्रों ने इसीको “अप्रातिकूल्य” कहा है। ऐसा प्रेमी जीव दुःख उपस्थित होने पर कहता है, “दुःख! स्वागत है तुम्हारा। यदि कष्ट आये, तो कहेगा, “आओ कष्ट! स्वागत है तुम्हारा। तुम भी तो मेरे प्रियतम के पास से ही आये हो।’

…ઉત્કટ સર્વગ્રાહી પ્રેમના ફળ સ્વરૂપે પૂર્ણ આત્મસમર્પણની જે ભાવના જન્મે છે, તેને અપ્રાતિકૂલ્ય એટલે કે જે કંઈ ઘટના બને છે તેમાંની કોઈ આપણને પ્રતિકૂળ નથી એવી ભાવના કહેવાય છે. પછી તે પ્રેમી આત્મા, દુઃખ આવતાં કહી શકે છે કે ‘દુઃખ! તું ભલે આવ્યું!” જો આપત્તિ આવે છે તો તે કહી શકે છે કે ‘આપત્તિ! હું તારું સ્વાગત કરું છું.’ (સ્વામી વિવેકાનંદ ગ્રંથમાળા ભાગ. ૩ પૃ. ૧૨૪)

…প্রগাঢ় সর্বব্যাপক প্রেমের ফল পূর্ণ আত্মনিবেদন ও ‘অপ্রতিকূল্য’; এ অবস্থায় দৃঢ় বিশ্বাস হয় যে, সংসারে যাহা কিছু ঘটে, তাহার কিছুই আমাদের অনিষ্টকর নয়। তখনই সেই প্রেমিক পুরুষ— দুঃখ আসিলে বলিতে পারেন, ‘স্বাগত দুঃখ’; কষ্ট আসিলে বলিতে পারেন, ‘এস কষ্ট, তুমিও আমার প্রিয়তমের নিকট হইতে আসিতেছ।’

జగద్వ్యాప్తమైన అచంచల ప్రేమవల్ల సంపూర్ణమైన ఆత్మనివేదన భావం – మనకు ప్రతికూలంగా ఏదీ సంభవించదనే దృఢనిశ్చయం – కలుగుతుంది. ఈ స్థితే ‘అప్రాతికూల్యం’ అనబడుతుంది. ఈ విధమైన ప్రేమ పూరితుడైన వ్యక్తి తనకు కష్టంవస్తే మనస్ఫూర్తిగా ఆహ్వానిస్తాడు. ఆతడి మనస్సు ఎలాంటి దుస్థితి సంభవించినా, “రా! నువ్వూ నా ప్రేమమయుడినుంచే వస్తున్నావు” అంటూ ఆహ్వానిస్తాడు.

ପ୍ରଗାଢ଼ ସର୍ବବ୍ୟାପକ ପ୍ରେମର ଫଳ ପୂର୍ଣ୍ଣ ଆତ୍ମନିବେଦନ ଓ ଅପ୍ରାତିକୂଲ୍ୟ । ସେତେବେଳେ ଦୃଢ଼ ବିଶ୍ବାସ ହୁଏ ଯେ, ସଂସାରରେ ଭଲ ମନ୍ଦ ଯାହା କିଛି ଘଟେ, କିଛି ଅନିଷ୍ଟକର ନୁହେଁ—ଅପ୍ରାତିକୂଲ୍ୟ । ସେତେବେଳେ ସେହି ପ୍ରେମିକ ପୁରୁଷ ଦୁଃଖ ଆସିଲେ କହିପାରନ୍ତି, ‘ଆସ ଦୁଃଖ’—କଷ୍ଟ ଆସିଲେ କହିପାରନ୍ତି, ‘ଆସ କଷ୍ଟ, ତୁମେ ମଧ୍ୟ ମୋର ପ୍ରିୟତମଙ୍କ ନିକଟରୁ ଆସିଛ ।’