To what a ludicrous state are we brought! If a Bhangi comes to anybody as a Bhangi, he would be shunned as the plague; but no sooner does he get a cupful of water poured upon his head with some mutterings of prayers by a Padri, and get a coat on his back, no matter how threadbare, and come into the room of the most orthodox Hindu—I don’t see the man who then dare refuse him a chair and a hearty shake of the hands! Irony can go no further. (Complete Works of Swami Vivekananda, Vol. 5, Pg. 5)

આપણે કેવી હાસ્યાસ્પદ દશાએ પહોંચી ગયા છીએ! જો કોઈ ભંગી, ભંગી તરીકે કોઈ પાસે આવે તો કોઈ ચેપી રોગ તરીકે તેને દૂર હડસેલી મૂકવામાં આવે; પરંતુ જે ઘડીએ એના મસ્તક ઉપર એક પાદરી, પ્રાર્થનાનો થોડોક બડબડાટ કરીને પાણીનો પ્યાલો છાંટે તથા જેવો મળ્યો તેવો ફાટેલો તૂટેલો એક કોટ પહેરીને એ ભંગી એક ચુસ્તમાં ચુસ્ત સનાતનીના ઘરમાં પ્રવેશ કરે, ત્યારે એને બેસવા માટે ખુરશી આપવાનો અને એની સાથે ભાવપૂર્વક હાથ મેળવવાનો ઈન્કાર કરવાની હિંમત કરે એવો કોઈ માણસ હું તો જોતો નથી! આથી વિશેષ વિડંબણા બીજી શી હોઈ શકે? (સ્વામી વિવેકાનંદ ગ્રંથમાળા, Vol. 6, Pg. 70)

किस हास्यास्पद दशा को हम पहुँच गए हैं। यदि कोई भंगी हमारे पास भंगी के रूप में आता है, तो छुतही बिमारी की तरह हम उसके स्पर्श से दूर भागते है। परन्तु जब उसके सर पर एक कटोरा पानी डालकर कोई पादरी प्रार्थना के रूप में कुछ गुनगुना देता है और जब उसे पहनने को एक कोट मिल जाता है—वह कितना ही फटापुराना क्यों न हो—तब चाहे वह किसी कट्टर से कट्टर हिन्दू के कमरे के भीतर पहुँच जाय, उसके लिए कही रोक-टोक नहीं, ऐसा कोई नहीं, जो उससे सप्रेम हाथ मिलकर बैठने के लिए उसे कुर्सी न दे। इससे अधिक विडम्बना की बात क्या हो सकती है? (विवेकानन्द साहित्य, Vol. 1, Pg. 385)

আমরা এখন কি হাস্যকর অবস্থাতেই না উপনীত হইয়াছি! ভাঙ্গীরূপে যদি কোন ভাঙ্গী কাহারও নিকট উপস্থিত হয়, সংক্রামক রোগের ন্যায় সকলে তাহার সঙ্গ ত্যাগ করে; কিন্তু যখনই পাদ্রী সাহেব আসিয়া মন্ত্র আওড়াইয়া তাহার মাথায় খানিকটা জল ছিটাইয়া দেয়, আর সে একটা জামা (যতই ছিন্ন ও জর্জরিত হউক) পরিতে পায়, তখনই সে খুব গোঁড়া হিন্দুর বাড়ীতেই প্রবেশাধিকার পায়! আমি তো এমন লোক দেখি না, যে তখন তাহাকে একখানা চেয়ার আগাইয়া না দিতে ও তাহার সহিত সপ্রেম করমর্দন না করিতে সাহস করে! ইহার চেয়ে আর অদৃষ্টের পরিহাস কতদূর হইতে পারে? (স্বামী বিবেকানন্দের বাণী ও রচনা, Vol. 6, Pg. 269)

…మనం ఎటువంటి హాస్యాస్పదమైన స్థితికి దిగజారామో గదా! ఒక పాకీవాడు, పాకీవాని స్థితిలో ఎవరి దగ్గరకైనా వస్తే, ప్లేగువ్యాధివలెవాణ్ణి తరిమివేస్తాం. కాని, ఒక ఫాదరీ వచ్చి వాని నెత్తిన ఒక చెంబెడు నీళ్లు కుమ్మరించి, కొన్ని ప్రార్థనా మంత్రాలను గొణిగిన తర్వాత, వాడు ఒక కోటు ధరించి అది ఎంత చిరిగినదైనా సరే – సనాతనాచారపరాయణుడైన ఒక హైందవుని యింటిలోనికి వస్తే, వానికి కూర్చోవడానికి ఒక కుర్చీ యిచ్చి హృదయపూర్వకంగా కరచాలనం చేయకుండా ఉండే ధైర్యం ఎవరికుంది! ఇంతకన్న, దౌర్భాగ్యమెంతదూరం పోగలదు? (లేవండి మేల్కోనండి, Vol. 9, Pg. 61)