“The Lord gave and the Lord hath taken away; blessed be the name of the Lord.” We only know that nothing is lost or can be lost. For us is only submission, calm and perfect. The soldier has no right to complain, nay murmur, if the general orders him into the cannon’s mouth. (Complete Works of Swami Vivekananda, Vol. 6, Pg. 245)

‘प्रभु ने ही दिया, पुनः प्रभु ने ही ले लिया—धन्य है प्रभु का नाम।’ हम तो केवल इतना ही जानते है कि न तो कुछ नष्ट होता है और न नष्ट हो सकता है। हमें उनकी और से जो भी कुछ मिले, उसे पूर्ण शान्ति के साथ नतमस्तक होकर स्वीकार करना चाहिए। सेनापति यदि अपने अधीनस्थ सिपाही से तोप के मुँह में जाने के लिए कहे, तो उसमें किसी प्रकार की आपत्ति अथवा उस आदेश की किंचिन्मात्र भी अवहेलना करने का उसका कोई अधिकार नहीं।

‘ઈશ્વરે જ તેને આપ્યો હતો; અને ઈશ્વરે જ લઈ લીધો. ઈશ્વરના નામનો મહિમા અપાર છે.’ આપણે માત્ર એટલું જ જાણીએ છીએ કે આપણે કશું જ ગુમાવ્યું નથી અથવા કશું જ ગુમાવી શકાતું નથી. આપણે એટલું જ જાણીએ છીએ કે તેમનું શરણ જ શાંતિદાયક અને પૂર્ણ છે. જો સેનાપતિ તોપને મોઢે ચડવાનો હુકમ કરે તો સૈનિકને ફરિયાદ કરવાનો અને ગણગણાટ કરવાનો કોઈ અધિકાર નથી.

‘প্রভুই দিয়া থাকেন, আবার প্রভুই গ্রহণ করেন—প্রভুর নাম ধন্য হউক।’ আমরা কেবল জানি, কিছুই নষ্ট হয় না বা হইতে পারে না। আমাদিগকে সম্পূর্ণ শান্তভাবে তাঁহার নিকট হইতে যাহাই আসুক না কেন, মাথা পাতিয়া লইতে হইবে। সেনাপতি যদি তাঁহার অধীন সৈন্যকে কামানের মুখে যাইতে বলেন, তাহাতে তাহার অভিযোগ করিবার বা ঐ আদেশ পালন করিতে এতটুকু ইতস্ততঃ করিবার অধিকার নাই।

‘భగవంతుడే ప్రసాదించాడు. భగవంతుడే కొనిపోయాడు. భగవన్నామానికి జయమగుగాక!’ ఉన్న వస్తువునకు నాశనం లేదని, నాశనం కాజాలదని మనకు తెలుసు. మనం చేయగలిగినది ఒక్కటే – శాంతితో, సంపూర్ణంగా శరణుజొచ్చుటే. సేనాధిపతి, సైనికుని నిప్పులోనికి దూకమంటే, అతడు దానిలో దూకాలి కాని, వెనుదిరగటానికి కాని, సణుగుటకు కాని అధికారం లేదు.