When God is worshipped as “Mother”, as Love, the Hindus call it the “right-handed” way, and it leads to spirituality but never to material prosperity. When God is worshipped on His terrible side, that is, in the “left-handed” way, it leads usually to great material prosperity, but rarely to spirituality; and eventually it leads to degeneration and the obliteration of the race that practises it. (Vol. 7, Pg. 26)

જ્યારે ઈશ્વરની ‘માતા’ તરીકે, સ્નેહમૂર્તિ તરીકે ઉપાસના કરવામાં આવે છે ત્યારે હિંદુઓ તેને ‘દક્ષિણ માર્ગ’ કહે છે; તે આધ્યાત્મિકતા તરફ લઈ જાય છે, પરંતુ ભૌતિક સમૃદ્ધિ તરફ ક્યારેય નહીં. જ્યારે ઈશ્વરના ભયંકર સ્વરૂપની ઉપાસના કરવામાં આવે છે ત્યારે તે ‘વામમાર્ગ’ કહેવાય છે; તેનાથી સામાન્યતઃ ભૌતિક સમૃદ્ધિ ખૂબ પ્રાપ્ત થાય છે, પણ આધ્યાત્મિકતા ભાગ્યે જ મળે છે; અને અંતે તે અનાચારને માર્ગે દોરી જાય છે, તથા જે જાતિ તેનું આચરણ કરે છે તેને આખરે વિનાશને માર્ગે લઈ જાય છે. (Vol. 3, Pg. 271)

भगवान् की मातृरूप में तथा प्रेम के उच्चतम विकास रूप में पूजा करने को हिन्दू लोग दक्षिणाचार या दक्षिण-मार्ग कहते है; इस उपासना से हमारी आध्यात्मिक उन्नति होती है, मुक्ति होती है—इसके द्वारा कभी भी ऐहिक उन्नति नहीं होती। उसके भीषण रूप की अर्थात् रुद्रमूर्ति की उपासना को वामाचार या वाम-मार्ग कहते हैं। साधारणतः इसमें सांसारिक उन्नति खूब होती है, किन्तु आध्यात्मिक उन्नति विशेष रूप से नहीं होती। काल-क्रम से अवनति होती है और जो जाती उसका साधन करती है, उसका बिलकुल ध्वंस हो जाता है । (Vol. 7, Pg. 35)

ভগবান্ কে মাতৃরূপে, প্রেমের উচ্চতম বিকাশরূপে পূজা করাকে হিন্দুরা ‘দক্ষিণাচার’ বা ‘দক্ষিণমার্গ’ বলেন, ঐ উপাসনায় আমাদের আধ্যাত্মিক উন্নতি হয়, মুক্তি হয়—এর দ্বারা কখনও ঐহিক উন্নতি হয় না। আর তাঁর ভীষণ রূপের—রুদ্রমূর্তির উপাসনাকে ‘বামাচার’ বা ‘বামমার্গ’ বলে; সাধারণতঃ এতে সাংসারিক উন্নতি খুব হয়ে থাকে, কিন্তু আধ্যাত্মিক উন্নতি বড় একটা হয় না। কালে ঐ থেকে অবনতি এসে থাকে, আর যারা ঐ সাধন করে, সেই জাতির একেবারে ধ্বংস হয়ে যায়। (Vol. 4, Pg. 177)

భగవంతుడు మాతృభావంలో, ప్రేమ స్వరూపుడుగా ఆరాధింపబడేటప్పుడు హిందువులు దీన్ని దక్షిణమార్గం అంటారు. అది పారమార్థికపరతను చేకూరుస్తుందే కాని, ఐహిక సంపదను ఎన్నడూ కలుగ చేయదు, భగవంతుడు అతడి భీషణరూపంలో, అంటే వామాచారమార్గంలో పూజింపబడినప్పుడు, సామాన్యంగా అది విరివైన ఐహిక సంపదలను ఒనగూరుస్తుంది, కాని పారమార్థికపరతను కలిగించదు, కాని వామాచారం చివరకు పతనానికి వంశనాశనానికి కారణమవుతూంటుంది. (Vol. 1, Pg. 320)