We can have no conception of God higher than man, so our God is man, and man is God. When we rise and go beyond and find something higher, we have to jump out of the mind, out of body and the imagination and leave this world; when we rise to be the Absolute, we are no longer in this world.

ईश्वर को मनुष्य की अपेक्षा बड़ा समझकर हम उनकी कल्पना नहीं कर पाते; इसलिए हमारा ईश्वर भी मानव है—और मानव भी ईश्वर है। जब हम मनुष्य भाव से ऊपर उठकर उससे अतीत किसी उच्च वस्तु का साक्षात्कार करते है, तब हमें इस जगत् को छोड़कर, देह, मन, कल्पना—इन सबके भी परे जाना पड़ता है। जब हम उच्चावस्था प्राप्त कर वही अनन्तस्वरूप हो जाते है, तब हम फिर इस जगत् में नहीं रहते।

આપણે ઈશ્વર વિશે માનવથી વધુ ઉચ્ચ આદર્શ કલ્પી ન શકીએ; તેથી આપણો ઈશ્વર માનવ છે અને માનવ ઈશ્વર છે. જ્યારે આપણે ઉત્થાન પામી મનુષ્યભાવથી અતીત ઉચ્ચતર તત્ત્વનો સાક્ષાત્કાર કરીએ ત્યારે આપણને મન, શરીર અને કલ્પનાની સીમાઓ પાર કરી સૃષ્ટિની પણ પારે જવું પડે છે. જ્યારે આપણે ઉત્થાન પામી નિર્વિશેષ તત્ત્વ સાથે એકત્વ પ્રાપ્ત કરીએ છીએ ત્યારે આપણે આ [જડ] જગતમાં રહેતા નથી.

আমরা ঈশ্বরকে মানুষের চেয়ে বড় ব’লে ধারণা করতে পারি না; সুতরাং আমাদের ঈশ্বর মানুষ—আবার মানুষও ঈশ্বর। যখন আমরা মনুষ্যভাবের উপরে উঠে তার অতীত উচ্চতর কোন কিছু সাক্ষাৎ করি, তখন আমাদের এ জগৎ ছেড়ে, দেহ-মন-কল্পনা— এ-সবেরই বাইরে লাফ দিতে হয়। আমরা যখন উচ্চাবস্থা লাভ করে সেই অনন্তস্বরূপ হই, তখন আর আমরা এ জগতে থাকি না।

దేవుణ్ణి మానవుడిగా భావించగలం, అంతకన్న ఉన్నత భావన అసాధ్యం. కాబట్టి మన దేవుడు మానవుడు, మానవుడు దేవుడు. మనం లేచి దూరానికి వెళ్లి ఉన్నతమైన దాన్ని చూస్తే, అప్పుడు మన మనశ్శరీరాలను, భావనను సైతం అతిక్రమించవలసి వుంటుంది, లోకాతీతులం కావలసివుంటుంది.