का त्वं शुभे शिवकरे सुखदुख:हस्ते
आधूर्णितं भवजलं प्रबलोर्मिभङ्गै:।
शान्तिं विधातुमिह किं बहुधा विभग्नां
मात: प्रयत्नपरमासि सदैव विश्वे॥१॥
૧. હે કલ્યાણમયી મા! સુખ અને દુઃખ તમારા બે હાથ છે; તમે કોણ છો?
સંસારરૂપી જલને, પ્રબળ તરંગો દ્વારા ચક્કર ચક્કર ફેરવો છો.
શું તમે વિવિધ રીતે તૂટી પડેલી શાંતિને વિશ્વમાં પાછી પ્રતિષ્ઠિત કરવા માટે
સદૈવ અહીં પ્રયત્નશીલ થઈ રહ્યાં છો?
संपादयन्त्यविरतं त्वविरामवृत्ता
या वै स्थिता कृतफलं त्वकृतस्य नेत्री।
सा मे भवत्वनुदिनं वरदा भवानी
जानाम्यहं ध्रुवमियं धृतकर्मपाशा॥२॥
૨. જે અવિરત ક્રિયાશીલ દેવી સદા કૃતકર્મનાં ફળને નિયમિતરૂપે સંયોજિત કરતી રહે છે,
(જેમનાં કર્માેનો ક્ષય થઈ ગયો છે તેમને) જે મોક્ષપદે પહોંચાડે છે,
એ ભવાની મારા પ્રત્યે-તેના બાળક પ્રત્યે, સદા વર આપનારી થાઓ.
હું નિશ્ચયપૂર્વક જાણું છું કે કર્મરૂપી દોરડાને તમે ધારણ કરો છો.
(સ્વામી વિવેકાનંદ રચિત ‘અંબા સ્તોત્ર’માંથી, 8.235)
Your Content Goes Here
