અહો! પુષ્પપુષ્પે પ્રગટ પ્રેમલિપિ!
દિશાએ દિશાએ રહે દિવ્ય દીપી!
તૃણ તણે અંકુરે પ્રેમભાષા સ્ફુરે,
કોમળા અક્ષરોમાં લખેલી;
વાડીએ, ઝાડીએ, ખેતરે, કોતરે,
વાદળીપિચ્છમાં આળખેલી.
અહો! પુષ્પપુષ્પે પ્રગટ પ્રેમલિપિ!
દિશાએ દિશાએ રહે દિવ્ય દીપી!
પંખીની હારમાં, સરિતની ચાલમાં,
સિન્ધુના ઊછળતા જળતરંગે,
એ જ ગાથા લખી ભવ્ય ગિરિશ્રેણિમાં,
તારકાં કિત નિશાને ઉછંગે.
અહો! પુષ્પપુષ્પે પ્રગટ પ્રેમલિપિ!
દિશાએ દિશાએ રહે દિવ્ય દીપી!
તરણ જનની કૂખે, બાલક મુખે,
સ્મિત પીંછીથી રચી પ્રણયરૂપી;
મૃત્યુની લેખાણે વૃદ્ધ રોગી તણે
મુખ લખી કારુણી એ અછૂપી.
અહો! પુષ્પપુષ્પે પ્રગટ પ્રેમલિપિ!
દિશાએ દિશાએ રહે દિવ્ય દીપી!
ઊલટતા નાશમાં, પલટતી આશમાં
અગનઝાળે ગૂંથી ચીપીચીપી;
ભૂત ને ભાવિના ભવ્ય ભાવાર્થમાં
ભભકતી અજબઘેરાં અમી પી.
અહો! પુષ્પપુષ્પે પ્રગટ પ્રેમલિપિ!
દિશાએ દિશાએ રહે દિવ્ય દીપી!
– ઉમાશંકર જોષી
Your Content Goes Here
