અમે પીધો રે સહજનો પ્યાલો
છૂટી માળા ને છૂટ્યું મંદિર,
છૂટ્યાં સૌ વ્રત-ઉપવાસ.
ઉરમંજિરે ગાયો છે અનહદ
જગથી થ્યાં રે ઉદાસ.
જીવ વદ્યો કે “ધ્યાનમાં મ્હાલો”
અમે..
જોયું તે દર્શન, ખાધું તે પ્રસાદ,
પૂજી પોતાને જ્યાં આપ્તકામ.
ઘટના અરીસે ઝૂકીને ઝાંક્યું તો
મીઠેરું મલકતો રામ!
મને સંબોધી બોલ્યો, “તું વ્હાલો”
અમે..
શ્વાસદોરે એની મરજી પ્રોઈ,
ભૂસ્યું નિજનું કઠેકાણું,
એકની માયા કૈં એવી રુચિ કે
ખુશીથી ખોયા નવ્વાણું!
હરિ આંગળી ઝાલી, કહે : “ચાલો”
અમે..
– હરેશ ‘તથાગત’
Your Content Goes Here